Relatieconflicten

.

Waarom doen relatieconflicten zo’n pijn?

Dit heeft alles te maken met de liefde. Kan je het gevoel nog terughalen dat je verliefd werd of als een blok voor de ander viel? Bij de liefde hoort ook de angst. Blijft de ander bij me of zal ik dit weer verliezen.

Angst hoort bij het leven zoals pijn bij het lichaam. Angst waarschuwt ons, in die zin is angst als emotie geen probleem. Wel tot de gedragsimpuls; in geval van angst is dat vermijden of controleren.

De liefde brengt iets moois, het zet je in je levenskracht, voelt veilig en geeft zin. Liefde maakt je ook kwetsbaar.  

Hoe kunnen we leven met de liefde en met de angst?

Kies je voor vermijden en controle of voor hoop en koesteren?

Als we kiezen voor vermijden, vermijden we ook andere emoties. We sluiten ons af van de ander en van ons eigen innerlijke leven. We gaan de ontmoeting met de ander en dus ons zelf uit de weg. Als we kiezen voor controle zullen we de ander proberen te veranderen om zo het gevaar te bezweren en te weren. Of we richten de controle op het zelf en wringen onszelf in een keurslijf. Te veel controle doodt het leven en de liefde, gelijk we niet alles in het leven kunnen afkopen met een verzekeringspolis.

De weg van de hoop en het koesteren vergroot de kans op een levende, langdurige liefde. Door het levende karakter van liefde, en dus ook de angst, te aanvaarden, wordt de angst en zorg een inspiratie om de liefde te koesteren. Dit is de weg van hoop. Hoop is niet hetzelfde als zekerheid; hoop is een houding gericht op wat mogelijk is. Hoop is een woord dat erkent dat er geen zekerheid is

.

Wat maakt de relatie mooi?

We zoeken bij de ander naar bereidheid om ons in onze eigenheid te horen, naar bereikbaarheid en openstaan voor ons, en naar betrokkenheid die aangeeft dat we op elkaars radar staan, ook in afwezigheid. Jij bent voor mij uniek en dat ben ik voor jou. Ik vind jouw waardevol en jij mij. Jij haalt het beste in mij naar boven en dat doe ik bij jou.

In de zin “ik hou van jou” zit een aantal wijsheden.

Er is blijkbaar een ik en een jij nodig.

Dat wil zeggen dat de ander veranderen of je eigenheid opgeven niet samengaan met liefde.

"Houden van” slaat dan op het verbinden, over de brug van het verschil heen.

Dat verschil is juist mooi om te zien. We laten ons aanvullen en verrijken door de wijsheid en de uitdaging die een ander voor ons is. Daarom blijft het nodig elkaar te blijven leren kennen.

Het is als een dans. Wie ben jij? Wie ben ik? Wie zijn wij? Ik ben je kwijt en pak je weer vast en wie ben je dan?